Op pad met de tuin- en klimaatcoach

Afgelopen mei heb ik een stukje geschreven over de voorbereidingen voor het tuin- en klimaatcoach project van de gemeente Tilburg. Nu enkele maanden verder deel ik graag mijn eerste ervaringen.

Allereerste begint het natuurlijk met de aanmeldingen. Op basis van een aanmelding plan ik een bezoek in. Dat probeer ik uiteraard op een mooie dag in te plannen. Is voor alle partijen toch het meest plezierig. Daarna start ik met mijn ‘huiswerk’ en stel een locatietoets op.

• Zoek de locatie op en bekijk het huis en de omgeving.
• Meet het tuin- en dakoppervlak op.
• Bekijk de hoogteligging  van het huis en de tuin ten opzichte van de openbare weg. Dat is belangrijk, want ons hoofddoel is eigenlijk het geheel afkoppelen van een regenpijp zodat het hemelwater de tuin in kan lopen.
• Zoek de grondwaterstand op.

Naast de locatietoets stel ik ook voor iedere deelnemer een rapport samen. Hierin staan diverse vragen die ik ter plekke in kan vullen. Dat vormt dan weer de basis voor mijn aanbevelingen en tips.

Zo, de voorbereidingen zijn klaar. Ik kan werkelijk op pad. Dat is eigenlijk het leukste deel van de dag.

Als ik in de straat aan kom dan kan ik op voorhand al zo’n beetje zien waar ik wezen moet. Niet alleen aan het huisnummer, maar ook aan de voortuin. Want de deelnemers die zich opgeven zijn meestal mensen die al bezig zijn met de natuur en ons klimaat. Maar op zich is dat ook niet erg. Zij kunnen weer goede ambassadeurs zijn voor de mensen in de straat waar ik eigenlijk liever naar toe zou gaan. Daar waar de voortuin helemaal in het hard ligt.

Maar goed, eenmaal ter plekke stel ik me voor en vertel in het kort over het initiatief en het doel van het project van de gemeente. Daarna loop ik met de deelnemer door de tuin en luister in eerst instantie goed naar wat hij/zij te vertellen heeft over de tuin en situatie ter plaatse. Tijdens de wandeling vul ik dus de relevante vragen die in het rapport staan in en maak wat foto’s van de tuin. Altijd praktisch als reminder. Zo krijg ik een goed beeld van wat de deelnemer wil en wat er mogelijk is.

Het bezoek duurt ongeveer 1 tot 1,5 uur afhankelijk van de grootte van de tuin en de mogelijkheden. Nadat ik de wensen en mogelijkheden in kaart heb gebracht ga ik weer naar kantoor en stel het rapport op. Zo krijgt iedere deelnemer een rapport specifiek geënt op hun persoonlijke situatie. Want elke tuin heeft zijn eigen mogelijkheden en iedereen heeft zijn of haar eigen wensen. Dat maakt het dan ook elke keer weer leuk en uitdagend. Het rapport bevat meestal zo’n 10 tot 15 aanbevelingen en tips met daarbij ook adviezen over de (extra) aanplant in de tuin en over het ophangen van nestkastjes in het kader van biodiversiteit. De deelnemer krijgt al binnen twee dagen het rapport toegezonden. Dan zit alles nog lekker vers in het geheugen. In praktijk zullen niet alle aanbevelingen worden opgevolgd. Dat is zeker mede afhankelijk van ieders beurs alhoewel er voor sommige aanbevelingen subsidies te verkrijgen zijn, zoals voor het aanleggen van een sedumdak of het plaatsen van een regenton. Laatst nog kreeg ik binnen een week al weer een reactie van een enthousiaste deelnemer terug. ‘Ik ben direct met aanbevelingen 2, 3, 6 en 8 aan de slag gegaan’. Kijk, daar word ik nou vrolijk van.

Enkele voorbeelden van aanbevelingen:

• Plaatsen regenton, waar mogelijk met planten bovenin.
• Tegels die naast een border liggen ‘op één oor’ leggen. Dat is een beetjes schuin aflopend naar de border toe, zodat het water de border in kan lopen.
• Aanleggen sedumdak, bijvoorbeeld op een schuurtje.
• Ophangen van nestkastjes voor de vogels in de tuin, of de vleermuis. Die vleermuis is weer goed voor het wegvangen van muggen die mogelijk op de regenton met plantjes afkomt.
• Extra beplanting op specifieke plekken, zoals tegen een kale betonnen schutting.
• Vervangen verharding waar mogelijk door aanplant of desnoods door half-verharding of graskeien.

Een leuke anekdote wil ik je niet onthouden.

Ik had onlangs een afspraak met een deelnemer en onze opdrachtgever van de gemeente Tilburg wilde graag een keer een bezoek meemaken. Zo gezegd, zo gedaan.

Om twee uur afgesproken. Ik met de auto en Sander van de gemeente, op de fiets. Hij plaatste zijn fiets tegen de regenpijp. We staan wat te kletsen en dan vraagt hij aan mij: ‘Heb jij een zaag bij? Dan kunnen we meteen de regenpijp afzagen.’ ‘Ja hoor, die heb ik altijd in mijn tas zitten,’ zei ik met een lach. Ineens vliegt de voordeur open en een verontwaardigde dame roept heel hard: ‘Hè, wat moet dat daar!!’ Het was duidelijk dat ze haar afspraak even vergeten was, waarschijnlijk door de schrik. Ze vertelde dat ze twee mannen op de inrit zag lopen en hoorde praten, wij dus. Is achter de schutting gaan staan luisteren en schrok zich rot toen het over de zaag ging. Toch geen inbrekers???

Eind goed al goed, want bij die deelnemer hebben we drie regenpijpen kunnen afkoppelen, waardoor het water voortaan in de droge borders kan lopen. En dus niet meer rechtstreeks het riool in. Zij blij, wij blij.

Nou mijn dag zit erop, die van jou ook? Of heb ik je misschien kunnen inspireren om ook aan de gang te gaan met klimaatadaptatie in jouw eigen tuin en ben je direct begonnen? Zou mooi zijn.