Brabants leukste en beste bureau zijn en blijven. Dát is de ambitie van Orbis. Lukt dat een beetje? Hoe ervaren werknemers dit? Ik (Sandra) informeerde bij mijn collega’s Meike en Jack.

Eerst even kort voorstellen: Meike is met haar 26 jaar de benjamin van Orbis, waar ze sinds november 2020 werkt. Jack (58), die door zijn collega’s soms liefkozend ‘opa’ wordt genoemd, heeft al heel wat meer Orbis-kilometers op de teller. 

Junior & senior?
Jack: ‘Ik voel me niet de senior hoor. Ik heb misschien wel de meeste werkervaring, maar niet binnen dit werkvlak.’ Jack werkte 30 jaar lang in de financiële sector, maar wilde zich in gaan zetten voor de natuur. Hij volgde zijn hart. ‘Ik heb op het Helicon mijn diploma hovenier gehaald en ben in 2018 bij Orbis begonnen. Ik vind het goed dat Orbis mensen van mijn leeftijd een kans geeft. Zonder enige twijfel zelfs! Daar ben ik dankbaar voor.’ Leeftijd maakt dus niet uit? Jack: ‘We leren hier van elkaar; dat vind ik mooi. Ik kan van mijn collega’s nog heel veel leren over de natuur.’

Hoe is dat voor Meike? ‘Ik kom eigenlijk net van school en heb nog niet veel ervaring. Voor veel bedrijven is dat een reden om je niet aan te nemen, maar bij Orbis wordt het juist als een kans gezien. Het bedrijf is ook nog aan het groeien en men vindt het leuk en interessant om inzichten te krijgen van zowel oudere als jonge mensen. Tof, deze aanpak.’

Jullie zitten hier op je plek?
‘Ik vind de diversiteit van het werk fijn. Iedere dag ziet er anders uit,’ aldus Meike. Op het moment werkt ze als projectmedewerker vooral aan de projecten Natuur in de Wijk en Natuur in het Dorp. Leuk werk, maar haar hart ligt bij landschapsontwerp. ‘Daar ben ik voor opgeleid en het lijkt me leuk om daar binnenkort meer mee te gaan doen bij Orbis. Ik hoop op termijn ook mijn eigen projecten te gaan doen, misschien zelfs als projectleider.’

Jack, die eerder in een grote organisatie met een andere cultuur werkte, voelt zich als de spreekwoordelijke vis in het water bij dit kleine, betrokken bedrijf. ‘Ik heb alle vrijheid in mijn werk en ben veel buiten. Super.’ Hij verwacht dat Orbis haar grenzen gaat oprekken tot buiten Noord-Brabant. ‘Wij kunnen een mooie stempel drukken op de natuur. Ik hoop hier mijn steentje aan bij te blijven dragen.’

Is het dan allemaal hosanna?
Jack: ‘Ik heb soms wel moeite met de bureaucratie van bepaalde subsidieregelingen. Het kost me veel tijd om alle regeltjes toe te passen. Die tijd zou ik liever anders besteden.’

Meike vindt het minder leuk om mensen te moeten afwijzen die niet voor een project in aanmerking komen. Ze heeft ook nog een tip voor haar collega’s. ‘Geef elkaar feedback. Ik heb dat tijdens mijn opleiding echt geleerd. Fijn als iemand zegt wat je goed doet, maar ook aangeeft wat beter kan. Daar leer je van.’

Wat is typisch Orbis?
Toen Jack er kwam werken stond Orbis qua team nog in de kinderschoenen. In een paar jaar tijd is er veel bereikt. Orbis is verantwoord gegroeid en is nu een solide bedrijf geworden, met een goede structuur. ‘Tja, typisch Orbis is Koen wellicht,’ filosofeert Jack. ‘Koen ís Orbis. Hij gaat er helemaal voor, is altijd met het bedrijf bezig.’ Meike vult aan: ‘En zijn enthousiasme werkt gewoon aanstekelijk.’ En dat kan ik alleen maar beamen.