Mag ik me even voorstellen? (Nieuwe collega Eva)

Hé, wat leuk dat je mij wilt leren kennen! Ik ben Eva en ik ben 27 jaar oud. Ik ben geboren in Rotterdam, maar opgegroeid in Oosterhout (NB). Daarnaast heb ik nog even twee uitstapjes gemaakt. Eén naar Tsjechië (van 5 weken tot 2,5 jaar oud) en één naar Breda om als student ‘opgehokt’ te zitten met vier andere meiden. Maar nu Oosterhout, Brabant dus. Een plek van waaruit ik samen met mijn ouders en broer de bossen verkende, alle goede klimbomen vond en de roeiriemen greep bij de waterscouting. We gingen op avontuur in de natuur in Frankrijk, Spanje, Duitsland, Italië enzovoort (en later ook Sri Lanka en Amerika met vriendinnen). Van jongs af aan ben ik veel in de natuur geweest, wandelend en fietsend maar vooral op ontdekking. Ik was dat kind met permanent geschaafde knieën en hoofdwonden doordat ik speurend naar de grond keek op zoek naar insecten. Maar vervolgens de ongelijke stoep over het hoofd zag. Natuur heeft dus altijd al een plekje in mijn hart, dat zie je ook wel aan mijn foto’s (dat is één van mijn hobby’s, fotograferen).

Nu zal je denken, dan was jouw studie ook vast natuur-gerelateerd. Maar helaas, daarin moet ik jou en wellicht achteraf ook mijzelf teleurstellen… Maar ja, wie weet nu honderd procent zeker wat hij later wil worden tijdens de pakketkeuze op de middelbare school, of tijdens de studiekeuze na de middelbare school? Ik in ieder geval niet. Maar ik moest toch iets kiezen. Mijn eerste keuze was product design aan de Design Academy in Eindhoven. Na een lastige selectieprocedure met drie rondes, ben ik bij ronde drie afgevallen. Erg jammer, maar een jaar bij de pakken neerzitten staat niet in mijn woordenboek, dus hop studeren bij de tweede keuze. Ruimtelijke ordening en planologie aan de NHTV (nu BUAS) in Breda. Weinig natuur dus; wel veel wet- en regelgeving, bestemmingsplannen en andere droge stof. Jaar één ging voorbij, maar zeker van mijn keuze was ik nog steeds niet. Wat ik dan wel zou willen wist ik niet, dus ik besloot deze studie af te ronden. Tijdens mijn stages koos ik er, destijds onbewust, voor natuur meer op de voorgrond te brengen.

Ik deed dan ook geen gebruikelijke stages bij een gemeente. De eerste stage liep ik bij architectenbureau INBO. Zij ontwierpen de nieuwe campus van de NHTV en hielden zich hiervoor ook bezig met het landschap eromheen. Mijn opdracht? Onderzoeken of een waterlichaam, vertakt vanaf het stroompje dat langs het gebied liep, mogelijk was. De tweede stage deed ik onderzoek naar het meten van hersenactiviteit terwijl iemand een bepaalde groen-opstelling in een straat ervaart. Dit onderzoek deed ik voor een docent die destijds bezig was met zijn PhD (optimal design of urban green, welke groen-opstelling is het meest optimaal) aan de TU in Eindhoven. Mijn derde stage was ook gelijk mijn afstudeerstage, waarbij ik een onderzoek deed naar de mogelijkheden van voedselbossen in het Natuurnetwerk Brabant. ‘Van bos tot bord’ heette mijn scriptie, die ik schreef voor de Brabantse Milieufederatie. Dus ja, zoals je leest toch wel natuur-gerelateerd en liefst zover mogelijk verwijderd van de gebaande paden.

Nadat ik afstudeerde duurde het even voordat ik een baan had gevonden, want anders dan nu was er in 2017 weinig keuze in banen. Uiteindelijk werd ik via LinkedIn benaderd voor een functie waar ik totaal niet naar aan het zoeken was. Ze vroegen mij namelijk voor de functie van EMVI-plannen schrijver (ik had destijds geen idee wat dat was, maar je schrijft dan plannen van aanpak om werk binnen te halen op de openbare aanbestedingsmarkt). En ik dacht, waarom niet? Het klinkt interessant, het was bij een groen-aannemer (toch weer die natuur/ het groen) en het was van het gebaande pad. Na een halfjaar plannen schrijven was wel duidelijk dat dit niet mijn ding was. En zo rolde ik door in de functie van medewerker Marketing en Communicatie en uiteindelijk adviseur Marketing en Communicatie.

Maar na zo’n vier en een half jaar begon het alweer te kriebelen. Wat ik wilde doen wist ik nog niet zo goed. Afgelopen zomer ben ik daar veel mee bezig geweest. Wat ik wel zeker wist was dat ik meer wilde met duurzaamheid, klimaat, natuur en gezondheid (thema’s die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn). Ik had immers ook deelgenomen aan de werkgroep innovatie, duurzaamheid en klimaat en dat sprak mij enorm aan. Misschien dan toch een opleiding tot ecoloog via mijn werkgever? Toen stuurde een vriend mij een vacature van Orbis door. En eigenlijk… was ik gelijk verkocht. Ik schreef een brief met als hoofdboodschap ‘neem mij alstublieft aan’, want hoewel ik de ervaring niet heb, adem ik jullie manifest. Dit deed ik op goed geluk, want Orbis zocht een projectleider en dat ben ik (nog) niet. Gelukkig nodigden ze mij wel uit voor een gesprek. En daarin gaven zij aan: als projectleider nog niet, maar wie weet binnenkort als projectmedewerker want je past wel goed bij ons bedrijf.

De maanden daarna zijn voorbij gevlogen. Ik heb een Traineeship Klimaat bij Milieudefensie gedaan, een stap in de goede richting om meer met de genoemde thema’s te doen. Hiervoor ‘offerde’ ik één werkdag op bij mijn toenmalige werkgever. In plaats daarvan werkte ik mee bij Stichting Landschapsbeheer Zeeland aan het project Biodiversiteit op bedrijventerreinen. En daarnaast solliciteerde ik verder. Ik was al met een aantal bedrijven serieus in gesprek en toen kwam Orbis: ‘We hebben nu de functie projectmedewerker openstaan. Heb je nog interesse?’ En de rest kun je wel raden.

Ik kijk ernaar uit te werken bij een bedrijf dat zichzelf inzet voor een groenere wereld. Dat is namelijk precies wat ik wilde doen in mijn werk. In mijn alledaagse leven ben ik hier al veel mee bezig. Denk dan met name aan kleine dingen als shampoobars en afval scheiden. Maar ik ben ook druk bezig met de verbouwing van mijn woning, die ik zo duurzaam mogelijk probeer te doen. Vrijgekomen materiaal hergebruiken, van top tot teen isoleren en uiteindelijk ook een groen dak, een wadi en een regenton. Je kunt wel zeggen dat het mijn passie is. De wereld een stukje groener, gezonder, prettiger en meer biodivers maken. Een wereld waar we met zijn allen nog lang van kunnen genieten. Daarvoor moet er nog heel wat gebeuren dus werk aan de winkel! En wat is er nu beter dan dicht bij huis te beginnen, in het mooie, gezellige en bourgondische Brabant.